#geengezeik: verlof krijg je voor je eigen bestwil

Ik ben het type dat op 2 januari meteen kijkt hoeveel verlof ik het aankomende jaar te besteden heb. Het standaard aantal vakantiedagen dat in mijn arbeidscontract vastgelegd is natuurlijk, maar soms houd ik in het jaar ervoor nog een aantal dagen over die ik dan mee mag nemen. Dit jaar was zo’n geluksjaar, en niet een beetje. Ik heb, mede dankzij mijn zomerse zwangerschapsverlof, 7 dagen mee gesnoept uit 2020.

Bodemdrang

Normaal gesproken (pre-corona) gaat het dan als volgt in zijn werk: ik open de jaarkalender en ga plannen. Ik heb een soort bodemdrang. Hoeveel dagen heb ik en waaraan kan ik ze opmaken. Die verlofdagen moeten, kunnen, op. Ik weet ongeveer wanneer en hoe lang ik op vakantie wil, we gaan vaak wel een lang weekend weg, ik wil met carnaval wat dagen vrij en dan neem ik het liefst ook een paar keer per jaar een middag vrij voor de kapper. Daarnaast vind ik een doordeweeks dagje sauna ook genieten en vind ik het wel lekker als ik de dag voor en na mijn vakantie vrij heb voor voorbereidingen en het hoognodige wassen.

Ik weet dan dus op 2 januari al min of meer precies dat ik bij de start van het najaar, met een paar vrij geplande dagen rondom de kerstdagen, nog… een halve verlofdag te besteden heb.

Planners vs. spaarders

Maar, niet iedereen is zoals ik. Ik ben een planner, maar je hebt ook spaarders. Die sparen al hun dagen door het jaar heen op ‘voor het geval dat’ en nemen 2 weken mee naar het jaar erop, want: ‘je weet maar nooit waarvoor je ze nodig gaat hebben’. Snap ik, of nou ja: verstandig. Want als ik in de laatste 4 maanden van het jaar onverwachts toe ben aan een dagje verlof heb ik niets meer tot mijn beschikking en moet ik bijkopen.

Verlof voor je eigen bestwil

Daar heb ik me nog nooit aan gewaagd trouwens, bijkopen. Toch heb ik eens laten berekenen wat het me zou kosten en eerlijk: dat viel me wel mee. Ik heb het er graag voor over, voor dat stukje extra vrijheid. Een extra vakantiedag voor een dagje naar het strand, een extra keer naar de kapper, lekker winkelen of… heerlijk niks doen. Anderen zien zo’n dag misschien als een ‘onzin-dag’ en vragen zich af waarom ik een dag vrij neem om thuis te chillen, maar dat interesseert me niet. Wat mij betreft is je verlof er om op te maken. Je krijgt je vakantiedagen niet voor niets. Ze zijn er om je werk-privébalans op orde te houden, om tijd aan jezelf te besteden, om tijd met je geliefden door te brengen, om even niet aan werk te denken, om het geld uit te geven dat je in die andere 200+ dagen (wel)verdiend hebt. Het is ook niet zomaar dat je niet al je dagen op kunt sparen en jaar na jaar mee kunt nemen; dat is voor je eigen bestwil, je eigen welzijn.

Just do it

Dus ik zou zeggen: maak er gebruik van! Geniet ervan. Neem een extra dag op en doe ermee wat je wil. Ga in je pyjama op de bank liggen en Netflixen, ga een dagje wandelen in de Veluwe, werk eindelijk dat idee voor je eigen bedrijf uit dat maar blijft liggen, ruim je kledingkast of schuur op, ga parachutespringen, trek je regenlaarzen aan en ga dansen in de regen, of: doe een zonnedansje. Just do it! Want die opgenomen dagen en verdiende vrijheid? Die neemt niemand je meer af.

#geengezeik: de feiten

• Het wettelijk aantal vakantiedagen dat je per jaar krijgt is 4 keer de overeengekomen arbeidsduur per week. Dus iemand met een fulltime dienstverband heeft recht op 4×5=20 dagen verlof per jaar.
• Werkenden die al hun of bijna al hun vakantiedagen opnemen zijn 28 procent gelukkiger met hun werkgever en met hun baan.
• Uit een onderzoek onder 25 welvarende landen blijkt dat we gemiddeld 25 vakantiedagen hebben, waarvan Europeanen er relatief veel hebben: vaak 25 tot 30.
• In Nederland zijn verlofdagen een recht, maar in bijvoorbeeld Japan en Zuid-Korea wordt verlof gezien als een ‘extraatje’. Daar krijgen ze respectievelijk maar 13 en 10 dagen en nemen ze deze dagen zelfs niet allemaal op.
• 74% van de Nederlanders geeft aan vakantie niet uit te stellen vanwege drukte op het werk.